W trakcie późniejszej rozbudowy, realizowanej w latach 1852-1854 według projektu i pod nadzorem czołowego architekta epoki Bolesława Pawła Podczaszyńskiego, wykonano dwa piętrowe ryzality i frontowy portyk z żeliwnymi kolumnami. Wnętrza utrzymane były w typowym dla XIX wieku stylu neogotyckim.
Pałac Łochów
Należał kolejno do znamienitych polskich rodów arystokratycznych: Hornowskich, Downarowiczów, Zamoyskich i Kurnatowskich, a jego rozwój był bezpośrednio związany z budową linii kolejowej Paryż-Petersburg. Zdzisław hrabia Zamoyski, syn Andrzeja (1842-1925), był właścicielem, który intensywnie rozbudował folwark.
Od roku 1913 właścicielami majątku zostali Elżbieta hrabina Zamoyska - córka Zdzisława i jej mąż Eryk hrabia Kurnatowski. W dwudziestoleciu międzywojennym majątek został częściowo podzielony. Właściciele byli znawcami i hodowcami koni. Pozostali w pamięci, jako dobrzy gospodarze, organizatorzy wyścigów konnych i polowań w pobliskich lasach. Po roku 1945 majątek przejęło państwo. W pałacu zamieszkali robotnicy rolni, urządzono świetlicę i zlokalizowano pocztę.
Budynek został zdewastowany, rozebrano część obiektów. Z dawnej świetności pozostały fragmenty ozdobnych parkietów, stiuki, część kominka oraz piec kaflowy z ozdobnym szczytem w Sali Muzycznej. Z losami Pałacu związany był nasz zasłużony wieszcz - Cyprian Kamil Norwid. Babka poety, Anna z Sobieskich Zdzieborska i Józefa Hornowska były siostrami. Norwid bywał częstym gościem u wujostwa, tutaj na łonie przyrody czerpał inspirację dla swojej twórczości.
Rewitalizacja historycznych obiektów
Pałac Łochów został odbudowany i odrestaurowany przez firmę deweloperską Arche S.A. w latach 2004 - 2008. Firma istnieje od 1991roku. Arche buduje głównie mieszkania i hotele w Warszawie (osiedle Woronicza Park) i Łodzi (lofty w budynkach po Łódzkiej Wytwórni Papierosów). Sukcesy odniesione na rynku nieruchomości umożliwiły spełnianie marzeń, takich jak przywracanie świetności obiektom zabytkowym.
Historia kościoła drewnianego
Historia kościoła parafialnego rozpoczyna się w roku 1932, kiedy to w Janowie Podlaskim bp Czesław Sokołowski udzielał święceń kapłańskich księdzu pochodzącemu z Wólki Dobryńskiej Stanisławowi Sitniczukowi. Podczas spotkania prymicyjnego dziekan terespolski ks. Franciszek Michalik podzielił się pomysłem wybudowania kaplicy w Wólce Dobryńskiej. Po otrzymaniu zgody z wielkim zapałem mieszkańcy Wólki Dobryńskiej i Małaszewicz przystąpili do budowy. Projektantem był architekt p. Mazur. Budowniczowie kościoła to miejscowi cieśle – Józef Kozerski, Antoni Lewczuk, Wiktor i Antoni Arseniukowie, Julian Romaniuk.
Budynek kościoła wykonano z ryglówki, oszalowany z wewnątrz i zewnątrz. Kościół był trzy nawowy. W budynku znajdowały się również: prezbiterium, chór, dwie zakrystie i przedsionek. Kościół zdobiły trzy ołtarze: główny, poświęcony św. St. Kostce oraz 2 ołtarze boczne: jeden poświęcony Matce Boskiej Częstochowskiej, drugi Sercu Jezusowemu. Ołtarze wykonał miejscowy cieśla Grzegorz Mincewicz.
Prace przy budowie kaplicy trwały tylko 4 miesiące. W dniu 13 listopada 1932 r. na polecenie biskupa siedleckiego ks. Franciszek Michalik poświęcił świątynię. Wybudowana kaplica była pierwszym krokiem do utworzenia parafii. W dniu 08 marca 1933r. bp Henryk Przeździecki powołał do życia parafię pw. Św. Stanisława Kostki w Wólce Dobryńskiej.
Kościół drewniany służył parafianom przez 72 lata. Oficjalne pożegnanie starego drewnianego kościoła nastąpiło w dniu 03 czerwca 2005 r. kiedy to nastąpiła uroczystość konsekracji nowej świątyni parafialnej. W 2009 roku kościół został przeniesiony do Zespołu Pałacowo-Parkowego w Łochowie, gdzie trwały prace konserwatorskie. W dniu 13 maja 2010 r. biskup drohiczyński Antoni Dydycz wraz z ks. prałatem Tadeuszem Osińskim, proboszczem parafii Łochów i ks. Dariuszem Parafiniukiem - proboszczem parafii Wólka Dobryńska, dokonali rekonsekracji na kościół p.w. Miłosierdzia Bożego.
